نـفـس بارون

نــفـــس بــارونــو بـــشــنـاس

كه رخ پــنـــجـره رو مـی شــوره

نــبض خواهــشـو تو بـشــمـر

پرستو يه شب نشينه ،‌بی عبوره

<>

<>

مثه خـوشـی دل ابر

واسه روياهای بی‌پر

سفـرم سپـيديـه مـرمـر

گل خواهش نوازش پرپر

بـــرا خــواب قــنـاری

به فكر آرزو شدن باش

بــقـچه ی بـهـارو دريـاب

صداشـو تو صبح فرداش

هــمــون دل شـكــوفــم

كه گيلاس مهتابو نچيده

رنج التماسش بارونی‌ ترينه

آرزوش غنچه ی خورشـيده

چله ی چلچله

نبديدم شوق رويت ، به نوشته،نه خطابی

<>
نشنـيـدم ، حرآتش، زهـر پربسـته جـانـی

<>
تو هـمـانی ، كه بر نـيـلوفری گل نشانی

<>
تو همانی ، كه زچـله ی چلـچلـه زبــانی